در ساختمان‌سازی رایج امروزی یکی از بزرگ‌ترین عیب‌ها که در بخش سقف‌ های رایج وجود دارد، مربوط به لرزش سقف تیرچه بلوک است. رعایت نکردن اصول استاندارد در اجرای سقف تیرچه بلوک به هنگام بهره‌ وری و استفاده باعث نارضایتی مالکین خواهد شد. لرزش، تولید سر و صدا و مزاحمت‌های این چنینی می‌تواند از جمله عامل‌های این نارضایتی‌ باشد

در سقف‌های ساختمانی از نوع تیرچه بتن لرزش و ارتعاش ایجاد می‌شود، می‌تواند علت‌های مختلفی داشته باشد. با رعایت کردن برخی مسائل در حین اجرا می‌توان درصد به وجود آمدن چنین نقص‌هایی را در اجرا به پایین‌ترین شکل ممکن رساند. در ادامه قصد داریم که با پرداختن به جزئیات بیشتری شما را نسبت به این موضوع آشنا کنیم.

اجرای کلاف میانی
نقش سقف‌ها به عنوان یکی از اصلی‌ترین منتقل کننده نیروهای وارد شده به ساختمان غیر قابل انکار است. از این جهت برای کارایی بیشتر، باید به شکل یک دست عمل کند. درست اجرا نشدن سقف‌ می‌تواند عواقبی چون پیچش تیرچه و سقف را به همراه داشته باشد. بهترین راهکار برای جلوگیری از بروز چنین مسائلی، اجرا کردن کلاف میانی است.

کلاف عرضی یا «ژوئن» باعث می‌شود که سقف تیرچه بلوک به شکل یکدست عمل کند و از طرفی لرزش ناشی از انتقال بار را تا حدود زیادی کنترل ‌کند. در بیشتر ساخت و سازها رعایت کردن این اصل لرزش سقف تیرچه بلوک را به نوعی برطرف می‌کند، اما این مورد تنها شرط اصلی درباره رفع لرزش این نوع سقف نیست.

استفاده از تیرچه بلوک در دهانه بلند
در طراحی معماری ساختمان‌ها هر چه دهانه بیشتر باشد به طبع بهره‌ وری از فضا هم بیشتر می‌شود. از این جهت بسیاری از مهندسین و طراحان در دهانه‌های بزرگ هم از سقف تیرچه بلوک استفاده کنند. تجربه نشان داده که استفاده از تیرچه بلوک در سقف‌سازی با دهانه‌های بیش از 5 متر، سبب لرزش طبقه به هنگام بالا و پایین پریدن می‌شود. این مسئله می‌تواند باعث آزار و اذیت ساکنین ساختمان شود.

با این تفسیر می‌توان دریافت که به شکل معمول سقف تیرچه بلوک نباید در دهانه‌های بیش از 5 متر استفاده شود. در صورت اجرای این نوع سقف در دهانه‌های بزرگ، باید در نظر داشت که اجرا صحیح انجام شود و کلاف میانی به خوبی سطح را پوشش دهد. در صورت رعایت کردن این موارد می‌توان گفت که لرزش تیرچه سقف به حداقل خود می‌رسد.

نوع تیرچه بلوک سقف
در کل تیرچه‌های بلوکی سقف به دو دسته تقسیم می‌شوند. این تیرچه‌ها به نام‌های یک طرفه و دو طرفه شناخته می‌شوند. تفاوت اصلی بین این دو نوع در عملکرد انتقال نیروهای وارد شده به سقف شکل می‌گیرد. در دسته یک طرفه می‌توان گفت که بار وارده در امتداد با دهانه کوتاه‌تر انتقال پیدا می‌کند که در نهایت به تیر بلندتر می‌رسد.

در چنین تیرهای سقفی بار وارد شده فقط در یک جهت به تیرهای تکیه‌گاهی چهار گوشه طبقه انتقال پیدا می‌کند. در مورد تیرهای سقفی دو طرفه بلوک بتنی هم می‌توان گفت این عملکرد به شکل متفاوتی انجام می‌شود. از این جهت که بارهای وارده در دو جهت عمود به تکیه‌گاه انتقال پیدا می‌کند.

در بسیاری از ساختمان‌ها که بدون در نظر گرفتن بار کل ساختمان و اصول مهندسی از تیرهای یکطرفه استفاده می‌شود، امکان لرزش وجود دارد.

خالی بودن سقف تیرچه یونولیت
در زمانی که وزن یا به اصطلاح لنگر خمشی به سقف وارد می‌شود، بتن مقاومتی از خود نشان نمی‌دهد و کشش انجام می‌شود. در این راستا می‌توان گفت بتنی که زیر تار خنثی شده وجود دارد، فقط وزن سازه را بیشتر می‌کند و در برابر عوامل طبیعی چون زلزله عملکرد مناسبی را از خود نشان نمی‌دهد.

برای برطرف کردن این موضوع روش‌هایی وجود دارد که می‌توان با استفاده از آن، بتن قسمت اضافی سقف تیرچه یونولیت را حذف کرد. بلوک‌های سقفی که از یونولیت بهره می‌برند یک مقطع به شکل حرف T انگلیسی را برای جمع شدن بتن بوجود می‌آورند. این تو خالی بودن فضا باعث می‌شود که توان سقف نسبت به سقف‌های بتنی تو پر کمتر به نظر برسد و همین موضوع از علل اصلی ایجاد لرزش سقف‌های تیرچه بلوک خواهد شد.