تیرچه پیش تنیده باید ایمنی و استانداردهای لازم را داشته باشد تا بتواند در برابر بارهای مرده و زنده مقاومت و استقامت داشته باشد. تیرچه پیش تنیده باید در فاصله مشخص و معینی قرار داده شود و فراتر از این فاصله خطراتی را برای سازه به وجود می آورد.

بین تیرچه پیش تنیده و تیرچه های بتنی ، سفالی یا یونولیتی نباید فاصله ای وجود داشته باشد و کلیه خلاها باید پر شده و بعد از این میلگردهای حرارتی کاشته شوند تا بر میزان مقاومت ساختمان بیفزایند.

تیرچه باید حداقل ۱۰ سانتی متر روی تیر اصلی قرار داشته باشند. عملکرد تیرچه پیش تنیده به صورت مفصلی بوده و لازم نیست که اتصال میلگرد ممان منفی را از بین ببریم.

تیرچه در مقایسه با تیرچه های خرپایی به علت دارا بودن خیز منفی رو به بالا لازم نیست که برای آن ها از جک استفاده کنیم و همین قضیه باعث صرفه جویی در مصالح ساختمانی خواهد شد. محکم بودن پایه های جک لازم و ضروری بوده تا برای تیرچه پیش تنیده و تیرچه های اصلی مشکلی پیش نیاید. تیرچه پیش تنیده بتنی باید با تیرچه هم سطح باشد تا مشکلی پیش نیاید.

مهم ترین نکات مربوط به ایمنی تیرچه پیش تنیده
- نگه داری جک به مدت ۱۰ روز زیر تیرچه پیش تنیده بعد از بتن ریزی؛ بعد از بتن ریزی، جک زیر تیرچه باید به مدت ۱۰ روز قرار داده شده تا مقاومت لازم در تیرچه پیش تنیده ایجاد شود.

- نگه داری جک در هر ۲ میلی متر به ازای هر ۲ متر از طول تیرچه پیش تنیده در تیرچه خرپایی؛این امر در تیرچه خرپایی لازم و ضروری بوده ولی در تیرچه از آن جایی که خیز رو به بالا منفی است، ضروری نیست.

- ایمنی تیرچه پیش تنیده یکی از نکات ضروری ساخت ساختمان است.

- توجه به انبار و نگه داری تیرچه پیش تنیده؛ اگر تیرچه به صورت توده ای روی هم قرار گیرند، این کار باعث ترک خوردگی در آن ها شده و در نهایت ساختار تیرچه پیش تنیده را دچار ضعف می کند. لذا باید تیرچه پیش تنیده را کنار هم و به صورت جداگانه نگهداری کنیم تا این چنین اتفاقی نیفتد.

- قرارگیری دو سر تیرچه پیش تنیده در داخل تیر اصلی؛ باید ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر از تیرچه در داخل تیر اصلی قرار گیرد تا سازه استحکام و مقاومت لازم را داشته باشد. همچنین در اسکلت فلزی باید در داخل تیرآهن قرار بگیرد. تیرچه پیش تنیده در سازه با اسکلت فلزی نباید به تیر اصلی بچسبد. باید بین این دو حداقل ۲۰ سانتی متر فضای خالی وجود داشته باشد و فضای خالی با قالب اندود شده تا بتن سست نشده و ریزش نکند. بدین ترتیب بتن به داخل تیرچه پیش تنیده نفوذ کرده و باعث استحکام و مقاومت بیشتر سازه خواهد شد.

- ضخامت بتن در تیرچه پیش تنیده به اندازه ۵ سانتی متر؛نیم آجر هایی را در قسمت های مختلف سقف قرار می دهیم و بتن ریزی به گونه ای با نیم آجرها یکی شده و در نتیجه مقاومت و استقامت سازه بیشتر خواهد شد.

- استفاده از میلگردهای حرارتی در تیرچه پیش تنیده به منظور جلوگیری از ترک خوردن؛ میلگردهای حرارتی در تیرچه باعث خواهد شد تا تیرچه پیش تنیده بعد از خشک شدن بتن، هرگز ترک نخورده و سطح یکپارچه ای داشته باشد.

- ضرورت پاکسازی و تمیز کردن سقف در بتن ریزی در تیرچه پیش تنیده؛پاکسازی و نظافت سقف از ماسه و تکه های یونولیت باعث خواهد شد تا بتن ریزی به دقت و با سرعت بیشتری انجام شده و در نتیجه سقف ، مقاومت و استقامت لازم را خواهد داشت. تیرچه پیش تنیده بتنی باید استحکام و مقاومت لازم را داشته باشد.

- کاشت تاندون بجای آرماتور در تیرچه پیش تنیده؛ در تیرچه بجای کاشت آرماتورهای معمولی از تاندون هایی استفاده می شود و همین امر باعث مقاومت تیرچه پیش تنیده در برابر زلزله و بارهای زنده و مرده می شود. تاندون ها در سراسر تیرچه پیش تنیده کشیده شده و در نقاط مخصوصی گره می خورند. تاندون به محض آزاد شدن به راحتی جمع می شوند و نیروهای فشاری زیادی در زیر تیرچه پیش تنیده ایجاد می شود. به واسطه بارهای ثقلی، نیروهای کششی در تیرچه پیش تنیده ایجاد می شود. تاندون ها می توانند نیروهایی که از بار های کششی بوجود می آیند را خنثی کنند.